کسب و کار و انواع آن

تعریف کسب و کار

نویسندگان مختلف، تعاریف متفاوت و نزدیکی از کسب و کار داشته اند. در واژه نامه آکسفورد، کسب و کار یه معنی خرید و فروش و تجارت آمده است. در واژه نامه لانگ من، کسب و کار به فعالیت پول درآوردن و تجارتی که از آن پول حاصل شود، گفته می شود. به زبان ساده، کسب و کار عبارت است از حالتی از مشغولیت و به طور عام، شامل فعالیت هایی است که تولید و خرید کالاها و خدمات با هدف فروش آن ها را به منظور کسب سود، در بر می گیرد. ارویک و هانت،‌هر نوع کاسبی ای که در آن خدمات یا کالاهایی که دیگر افراد جامعه به آن نیاز دارند و مایل به خرید آن هستند و توان پرداخت بهای آن را دارند، تولید، توزیع و عرضه می شود، کسب و کار نامیدند. پترسن و پلومن، معتقدند هر تبادلی که در آن خرید و فروش صورت گیرد، کسب و کار نیست.، بلکه کسب و کار، هر نوع تبادل تکراری و تجدید شونده خرید و فروش است. پروفسور اون، کسب و کار را نوعی کاسبی می داند که طی آن کالاها یا خدمات برای فروش در بازار تولید و توزیع می شوند.

می توان دریافت که کسب و کار با خرید و فروش کالاها، تولید کالاها یا عرضه خدمات، به منظور به دست آوردن سود، سرو کار دارد.

اهداف کسب و کار

باور عمومی این است که تنها هدف کسب و کار، به دست آوردن سود اقتصادی است، در حالی که این امر، واقعیت ندارد. آرویک معتقد است همانطور که انسان تنها با هدف خوردن، زندگی نمی کند، تنها هدف کسب و کار هم، کسب سود نیست. بنابراین، کسب و کارها هم دارای اهداف اقتصادی اند و هم اهداف اجتماعی.

ویژگی های کسب و کار

با توجه به تعاریف یاد شده، ویژگی های کسب و کار، عبارت اند از: 

– فروش یا انتقال کالاها و خدمات برای کسب ارزش

– معامله کالاها و خدمات

– تکرار معاملات

– انگیزه سود ( مهم ترین و قدرتمندترین محرک اداره امور کسب و کار )

– فعالیت توأم با ریسک، کسب و کار، همیشه بر آینده متمرکز است و عدم اطمینان، ویژگی آینده است. از این رو، همواره کسب و کار توأم با ریسک است.

انواع کسب و کار 

کسب و کارها از سه منظر مختلف قابل تقسیم بندی می باشند که در ادامه توضیح داده خواهند شد.

تقسیم بندی اول

در تقسیم بندی اول، کسب و کارها به چهار دسته زیر بخش بندی می شوند:

– کسب و کارهای تولیدی: مانند کسب و کارهای صنعتی و کشاورزی

– کسب و کارهای خدماتی: شامل فعالیت هایی است که برای انتقال کالاها و خدمات از مکان تولید به محل مصرف، ضروری اند؛‌ بنابراین، خرید و فروش کالاها و خدمات وتمام فعالیت هایی را که انجام معادله را تسهیل می کنند ( انبارداری، درجه بندی، بسته بندی، تأمین مالی و غیره ) شامل می شوند. کسب و کار خدماتی، کسب و کار تجارتی را نیز شامل می شود و به انجام آن کمک می کند. وظیفه اساسی کسب و کار خدماتی برداشتن موانع فردی، مکانی، زمانی، مبادلاتی، دانشی و غیره است و جریان آزاد کالاها و خدمات از تولید کننده به مصرف کننده را فراهم می سازد. از انواع کسب و کار خدماتی می توان به بانک داری، بیمه، حمل و نقل، بهداشت و درمان، آموزش، توریسم، تبلیغات، هنری، تفریحی، سرگرمی و غیره اشاره داشت.

– کسب و کارهای تجاری:‌ در واقع، تجارت شاخه ای از کسب و کار خدماتی است. به تعبیری، وضعیت نهایی فعالیت کسب و کار شامل خرید و فروش کالاها و خدمات است. کسب و کارهای تجاری را بر اساس اندازه و ظرفیت به دو گروه عمده فروش و خرده فروش و همچنین بر اساس میزان پوشش بازار به سه گروه تجارت منطقه ای، تجارت ملی و تجارت بین المللی، تقسیم می کنند.

– کسب و کارهای مرتبط با فناوری های جدید: مانند نانو، بیو و غیره.

تقسیم بندی دوم

در تقسیم بندی دوم، کسب و کارها به سه دسته زیر بخش بندی می شوند:

– کسب و کار صنعتی: با تولید کالاها و ماده اولیه سرو کار دارد. شامل صنایع استخراجی، ژنتیک، تولیدی و سازه ای.

– کسب و کار خدماتی: با توزیع ارتباط دارد.

– کسب و کار تجاری: یعنی واسطه گری؛‌ شامل داخلی و بین الملل.

تقسیم بندی سوم

در تقسیم بندی سوم، کسب و کارها به شش دسته زیر بخش بندی می شوند:

– کسب و کار خانگی: به طور سنتی در  منازل وجود دارد حتی کارهای اینترنتی در خانه. 

– کسب و کار خانوادگی:‌ یک خانواده با هم درگیر آن کار هستند.

– کسب و کار روستایی: معمولاً فعالیت های کشاورزی و کارگاهی.

– کسب و کارهای کوچک و متوسط:‌ اکثر واحدها، کارگاه ها و شرکت های زیر ۲۵۰ نفر.

– کسب و کارهای بزرگ:‌ اکثر واحدها، کارگاه ها و شرکت های بالای ۵۰۰ نفر.

– کسب و کار اینترنتی و الکترونیکی: با پیدایش کامپیوتر و اینترنت رشد سریع داشت. توضیحات بیشتر راجع به هر کدام از این انواع کسب و کار، به شرح زیر است: 

کسب و کار خانگی

به هر نوع فعالیت اقتصادی در محل سکونت شخصی که با استفاده از امکانات و وسایل منزل راه اندازی شود، کسب و کار خانگی می گویند.

اهمیت کسب و کار خانگی

امروزه کسب و کارهای خانگی از بخش های حیاتی و ضروری فعالیت های اقتصادی کشورهای پیشرفته محسوب می شوند. کسب و کار خانگی از نظر ایجاد شغل، نوآوری در عرضه محصول یا خدمات، موجب تنوع و دگرگونی زیادی در اجتماع و اقتصاد هر کشور می شوند. همچنین برای جوانان، کسب و کارهای خانگی نقطه شروع مناسبی برای راه اندازی کسب و کار شخصی است، زیرا راه اندازی آن در مقایسه با دیگر انواع کسب و کار ساده و آسان است. به عنوان نمونه شما می توانید با یک دستگاه رایانه و یک خط تلفن، یک کسب و کار اینترنتی راه بیندازید و کارها و خدمات مختلفی را به مردم عرضه و از این راه برای خود درآمد کسب کنید.

سابقه کسب و کارهای خانگی

کسب و کارهای خانگی در ایران سابقه دیرینه دارند. بسیاری از صنایع دستی که امروزه هم وجود دارند، در منازل و محل سکونت افراد تولید می شدند. به طور کلی کسب و کار خانگی پدیده جدیدی نیست، بلکه در نتیجه تغییرات و تحولاتی که در فعالیت های اقتصادی اجتماعی امروز به وجود آمده به آن توجه بیشتری شده است و این نوع کسب و کارها روز به روز گسترش و توسعه می یابند.

دلایل انتخاب کسب و کار خانگی

– بالا بردن کیفیت زندگی: امروزه اکثر صاحبان کسب و کارهای خانگی بر این باور هستند که کار کردن در خانه، کیفیت زندگی آنان را بهبود می بخشد. کار کردن در خانه باعث می شود که وقت بیشتری به خانواده و خانه اختصاص یابد و به دیگر مسائل و موضوعات خانواده، از قبیل تربیت و پرورش فرزندان توجه بیشتری شود. به طور کلی امروزه کار و زندگی بیش از پیش در همدیگر ادغام شده اند.

– توسعه فناوری: امروزه با پیشرفت های زیادی که در زمینه علوم رایانه و دیگر وسایل ارتباطی به وجود آمده، محیط خانه محل مناسب و کاراتری برای کسب و کار شده است.

مزایای کسب و کار خانگی

– آزادی و استقلال عمل بیشتر

– ساعات کاری انعطاف پذیر

– ایجاد تعادل و موازنه بیشتر بین کار و زندگی

– پایین بودن هزینه راه اندازی

– پایین بودن میزان ریسک

– امکان کار کردن پاره وقت

– راحت تر بودن تربیت بچه ها

– داشتن فرصت و زمان بیشتر

– تناسب با ویژگی های جسمی افراد معلول و کم توان

– احتمال موفقیت بیشتر

– تناسب با اقشار مختلف

– احساس راحتی بیشتر

– عدم نیاز به مجوز

نکات مهم برای راه اندازی کسب و کار خانگی

– دربارۀ ایده کسب و کارتان تحقیق کنید.

– دربارۀ محصول یا خدماتتان نیز اطلاعات کسب کنید.

– محل کار خود را تعیین کنید.

– مشارکت دیگر اعضای خانواده را جلب کنید.

– اسم مناسببی برای کسب و کارتان انتخاب کنید.

– اسباب و تجهیزات مناسبی برای کسب و کارتان تهیه کنید.

– پوشش مناسب و در خور برای کسب و کارتان فراهم کنید.

– یک صندوق پستی به کسب و کارتان اختصاص دهید.

– با دوستان و همسایگانتان رک و صادق باشید.

– حساب بانکی برای کسب و کارتان باز کنید.

– ارتباطات بیشتری با دیگران برقرار کنید.

– از داشتن کسب و کار خانگی واهمه و خجالتی نداشته باشید، بلکه به آن افتخار کنید.

کسب و کارهای خانگی رایج در دنیا

اگر که می خواهید برای خودتان کار کنید و یا این که وقت بیشتری را با اعضای خانواده تان بگذرانید، بهترین راه حل اشتغال به مشاغل خانگی می باشد. دامنۀ این نوع از مشاغل بسیار گسترده می باشد، از فروش صنایع دستی گرفته تا طراحی وبلاگ به صورت آنلاین. مزیت دیگر این نوع مشاغل این است که بدون داشتن فضا و پول زیاد هم، می توان آن ها را راه اندازی کرد. در ذیل به بررسی چند نوع شغل خانگی که بدون صرف هیچ وقتی می توانید راه اندازی نمایید می پردازیم:

صنایع دستی: اگر که در زمینه صنایع دستی از جمله ساخت جواهر آلات، سفالگری و یا ساخت لوازم دکوری مهارت دارید، می توانید تجارت کوچکی به راه انداخته و با ارائه آن ها به صورت اینترنتی در سایت هایی چون www.esty.com دست ساخته های خودتان را در معرض فروش بگذارید. وسایلی را که می خواهید در معرض فروش بگذارید، آماده کرده و از هر کدام عکس گرفته و این عکس ها را به قیمت فروش آن را به حساب شما واریز می کنند و سپس شما پس از دریافت وجه اقدام به ارسال کالا می نمایید. با این روش می توانید در کارتان به عنوان یک تجارت کوچک خلاقیت به خرج دهید.

وبلاگ نویسی: وبلاگ نویسان موفق از طریق نوشتن مستمر مقالات و ستون های مختلف در وبلاگ های مختلف، درآمدی معادل درآمد یک شغل تمام وقت دارند. برای شروع می توانید با عضویت در وب سایتهای فارسی برای خودتان وبلاگی طراحی نمایید و در یک حوزه تخصصی و با موضوعاتی که علاقه دارید، شروع به نوشتن آخرین اخبار نموده و یا دیدگاه های خودتان در مورد آن موضوعات را به اشتراک بگذارید. با عضویت در بعضی سایت ها می توانید بر روی وبلاگتان آگهی تبلیغاتی درج نمایید، در صورت کلیک هر یک از بازدیدکنندگان وبلاگ بر روی آن آگهی مبلغی به شما پرداخت می شود و با این کار میزان درآمد خود را افزایش دهید.

خدمات مشتریان به صورت تلفنی: اکثریت شرکت ها برای ارائه خدمات به مشتریانشان با بعضی از شرکت های دیگر قراردادی منعقد می کنند و با این که این کار را به بعضی کارمندانی که به دنبال کار در منزل هستند، می سپردند تا به صورت  تلفنی پاسخگوی مشتریانشان باشند. مشتریانی که در مورد خرید یک کالا  سؤالاتی دارند، مستقیماً با شما تماس گرفته و جواب سؤالاتشان را از شما می گیرندو تنها ملزومات مورد نیاز برای این کار یک خط تلفن و یا دسترسی به اینترنت  می باشد.

دفترداری و حسابداری: اگر که با اعداد رابطه خوبی دارید و در فصل پرداخت مالیات همواره در حال کمک کردن به دوستانتان هستید، می توانید از این مهارت خود به خوبی استفاده نمایید. می توانید با افراد و یا شرکت های کوچکی قرارداد ببندید که کارهای دفترداری و حسابداری خود را به افرادی که در منزل کار می کنند، واگذار کنند. برای این کار تنها به یک کامپیوتر خوب و یکی از نرم افزارهای حسابداری موجود در بازار نیاز دارید. با ارسال ایمیل و یا ارسال پستی آگهی به درب شرکت ها می توانید خود و مهارت های کاری خود را معرفی نموده و بدین ترتیب با شرکت های زیادی قرارداد ببندید.

معلم خصوصی: اگر که به تدریس علاقه دارید می توانیددر رشتۀ تخصصی خود به تدریس در منزل بپردازید یا می توانید به منزل شاگردانتان رفته و یا این که در منزل خودتان این کار را انجام دهید. کتابخانه های عمومی هم محل خوبی برای تدریس خصوصی می باشد. برای جذب شاگرد می توانید با مدارس محل سکونت خود و یا گروه های محلی تماس بگیرید. همچنین می توانید از طریق اینترنت به آموزش از راه دور بپردازید.

ترجمه: اگر غیر زبان مادری قادر به مکالمه و یا ترجمه به چند زبان دیگر هستید، با شرکت هایی که نیاز به ترجمه اسناد و مدارک و یا یک مترجم شفاهی دارند قرارداد ببندید. برای این کار تنها می بایست امتحان تسلط در مکالمه را با موفقیت پشت سر گذارید و در گرامر و آیین نگارش تسلط داشته باشید.

فروش کالا به صورت مزایده و حراج: اگر که به یافتن مشتری در مغازه های فروش امانی و یا حراج علاقه مندید برای خودتان یک حراج فروشگاهی شبیه eBay راه بیندازید. به این حراج های خوب رونقی ببخشید و با فروش آن ها به مشتریان آنلاین و اینترنتی خود سود خوبی کسب کنید. در حراج ها می توانید اقلام مورد فروش را لیست کرده و برایشان یک قیمت ثابت در نظر بگیرید و یا این که به صورت فهرستی به فروش برسانید و هر کالا قیمت خاص خودش را داشته باشد. زمانی که خریدار در قسمت جستجوی کالا فروشگاه eBay مشخصات کالا را وارد می کند، کالاهای شما در معرض دید قرار می گیرند. از طریق Pat Pall مبالغ به حساب شما واریز می گردد و شما هم کالا را مستقیماً برای خریدار ارسال می نمایید.

کسب و کارهای خانوادگی

کسب و کار خانوادگی یک نوع کسب و کار است که صاحبان آن با هم خویشاوند و فامیل باشند. به عبارت دیگر به کسب و کارهایی گفته می شود که افراد یک خانواده و خویشاوندان اقدام به تشکیل کسب و کاری می نمایند. این نوع کسب و کارها را می توان در بسیاری از کشورها همچون ایتالیا مشاهده نمود.

تعاریف مختلف کسب و کار خانوادگی

• کسب و کار خانوادگی، به مثابه سازمانی است که اصلی ترین تصمیمات و برنامه های عملیاتی آن برای انتقال و جایگزینی رهبری، تحت تأثیر و نفوذ اعضای خانواده ای قرار دارد که این اعضا در مالکیت و یا مدیریت آن سازمان نقش اصلی را بر عهده دارند.

• هر نوع کسب و کاری که بخش عمده مالکیت یا کنترل آن در اختیار یک خانواده باشد و خانواده به طور کامل و یا پاره وقت، مستقیماً در آن درگیر می باشد.

• نوعی کسب و کار کوچک می باشد که توسط یک یا چندین نفر از اعضای یک خانواده که  از ابتدا ایده تحقق آن را داشته و برای موفقیت آن سخت تلاش نموده اند، شروع شده است.

• کسب و کاری که مالکیت آن به طور کامل در اختیار خانواده باشد؛ حداقل یکی از مالکان آن در کسب و کار مشغول به کار باشد؛ عضو دیگری از خانواده در کسب و کار مشغول به کار باشد یا حتی اگر وی به صورت رسمی در استخدام کسب و کار نیست، به طور منظم از بیرون به آن کمک نماید.

• شرکتی که بیش از ۵۰ درصد سهام و آرای آن در تسلط یک خانواده می باشد؛ و یا گروهی از خانواده ها کنترل اصلی شرکت را بر عهده دارد؛ و یا اکثریت مدیران ارشد آن از اعضای یک خانواده هستند.

• شرکت ها، مؤسسات و کسب و کارهایی که به وسیله ارتباطات و تعاملات خانوادگی و افراد خانواده تحت تأثیر قرار می گیرند.

• کسب و کاری که متعلق به افراد یک خانواده می باشد و توسط افراد فامیل و غیرفامیل اداره می شود.

• نوعی کسب و کار بزرگ و چند ملیتی که توسط چندین خانواده محلی اداره می شود.

• نوعی کسب و کار مشترک میان چند شریک غیرفامیل که هرکدام از آن ها پسر و یا دختر و یا دیگر افراد خانواده و فامیل خود را در آن درگیر نموده است.

• یک کسب و کار خانوادگی گاهی می توانذ فراتر از یک شرکت خانوادگی باشد و گاهاً  نیز فقط در قالب یک شرکت خانوادگی باشد.

• در تعریف این نوع کسب و کار سه عامل مهم مطرح می باشد: خانواده، مالکیت و مدیریت.

• همگرایی عامل خانواده و تنها یکی از دو عامل مالکیت یا مدیریت خانواده و مالکیت یک کسب و کار، یا خانواده و مدیریت یک کسب و کار می تواند به تعریف یک کسب و کار خانوادگی بسنده کند.

• اغلب میان دو واژه « خانواده » و « کسب و کار »  نوعی تضاد و دوگانگی وجود دارد، در حالی که این مفاهیم به عنوان دو زیر سیستم از یک ابر سیستم به نام اجتماع و جامعه هستند که در اثر ارتباطات و تأثیرات متقابلی که بر روی یکدیگر می گذارند، تشکیل یک نظام کلی تر را به نام کسب و کار خانوادگی می دهند. برخی دیگر نیز برای تعریف این مفهوم به مباحثی چون بینش و هدف یک شرکت و یا یک کسب و کار خاص اتکا نموده اند و به موضوع از این منظر نگریسته اند. نهایتاً این که تئوری مشهور مبتنی بر منابع ( RBV ) بدین منظور یک شرکت و یا کسب و کار خاصی را بر اساس دسته بندی منابع موجود آن ( دانش، مواد، سرمایه، نیروی انسانی و غیره ) تعریف و تقسیم بندی می نماید.

اهمیت کسب و کارهای خانوادگی

کسب و کارهای خانوادگی نقش مهمی را در اقتصاد کشورها ایفا می کنند. بخش قابل توجهی از کسب و کارهای موجود بر پایه مدیریت یا مالکیت خانوادگی استوار است، به طوری که حدود نیمی از تولید ناخالص ملی از طریق این کسب و کارها تأمین می شود؛ اما تصور و باور اکثر ما از کسب و کار خانوادگی چیست؟ بسیاری از کسب و کارهای خانوادگی، بخش عمده ای از هویت خانواده ها را تشکیل می دهد. رونق و شکوفایی چنین کسب و کارهایی، رشد و ترقی خانواده ها را در پی خواهد داشت. از طرفی برخی از این کسب و کارها زمانی شکوفا خواهند شد که توسط اعضای یک خانواده اداره شود. آنچه باعث حفظ و رونق کسب و کار خانوادگی می شود، آموخن این مطلب است که چگونه با کسانی که به آن ها علاقه و ارتباط عاطفی داریم، فعالیت شغلی سالمی داشته باشیم. شاید این کار ساده به نظر برسد، چه چیز بهتر از این که شما با کسانی کار کنید که آن ها را به خوبی می شناسید و به آن ها علاقه قلبی دارید، اما در واقع این کار چندان هم ساده نیست.

به هرحال تعاریف و تقسیم بندی های زیادی برای کسب و کار خانوادگی ارائه شده است. برای تعریفی دقیق و روشن از این مفهوم می توان با دو دید و تقسیم بندی کلی و جزئی به موضوع نگاه کرد. از دید کلی می توان یک کسب و کار با شرکت خانوادگی را بدین گونه تعریف نمود:

شرکت ها، مؤسسات و کسب و کارهایی که به وسیله ارتباطات و تعاملات خانوادگی و افراد خانواده تحت تأثیر قرار می گیرند. از دید جزئی تر تعاریف زیر را می توان برای یک کسب و کار خانوادگی برشمرد: کسب و کاری که متعلق به افراد یک خانواده می باشد و توسط افراد فامیل و غیرفامیل اداره می شود. همان طور که مشخص است یک کسب و کار خانوادگی گاهی می تواند فراتر از یک شرکت خانوادگی باشد و گاهاً نیز فقط در قالب یک شرکت خانوادگی باشد؛ البته در تعریف این نوع کسب و کار سه عامل مهم مطرح می باشد: خانواده، مالکیت و مدیریت. آنچه که از یافته های تمام تحقیقات بر می آید این است که همگرایی عامل خانواده و تنها یکی از دو عامل مالکیت و مدیریت ( خانواده و مالکیت یک کسب و کار، یا خانواده و مدیریت یک کسب و کار ) می تواند به تعریف یک کسب و کار خانوادگی بسنده کند. به دلیل اهمیت بسیار زیاد شرکت ها و کسب و کارهای خانوادگی در رشد و توسعه اقتصادی و همچنین اشتغال زایی و رفع بیکاری، بسیاری از کشورهای جهان نسبت به این مسأله و کارآفرینی از طریق ایجاد این گونه شرکت ها روی آورده و برنامه ریزی های بسیار دقیق و هدف داری را در این زمینه انجام می دهند. مطابق انتشارات آکادمی بین المللی تحقیقات شرکت های خانوادگی ( IFERA ) در دسامبر ۲۰۰۳، سهم شرکت های خانوادگی از کل شرکت های موجود، در اروپا حدود ۶۰ تا ۹۳ درصد، در ایالات متحده حدود ۹۵ درصد و در آمریکای مرکزی و جنوبی حدود ۶۵ درصد می باشد. همچنین نزدیک به ۳۵ درصد از ۵۰۰ شرکت بزرگ آمریکایی از نوع شرکت های خانوادگی می باشد. شرکت های بزرگی نیز در سطح دنیا مانند شرکت های Dr.Oetker، BMW، Henkel، Peugeot، Michelin، DANONE، Hermes، Tetra Pak، IKEA، Mars، Kellogg’s، Johnson & Johnson،، Beretta Barilla از نوع شرکت های خانوادگی می باشند. همچنین شرکت بزرگ Hoshi که در قرن ششم در ژاپن تأسیس گردید نیز شرکتی خانوادگی می باشد. میزان شرکت های خانوادگی از کل شرکت های موجود در کشورهای ایالات متحده به نسبت ۹۵ درصد؛ ایتالیا ۹۳ درصد؛ فنلاند ۸۰ درصد؛ یونان ۸۰ درصد؛ قبرس ۸۰ درصد؛ سوئد ۷۹ درصد؛ اسپانیا ۷۵ درصد؛ هلند ۷۴ درصد؛ پرتغال ۷۰ درصد؛ بلژیک ۷۰ درصد؛ انگلستان ۷۰ درصد؛ آلمان ۶۰ درصد؛ فرانسه ۶۰ درصد و استرالیا ۷۵ درصد می باشند. با توجه به آمار و اطلاعات فوق مشاهده می شود که کسب و کارهای خانوادگی از مهم ترین اولویت های کشورهای مختلف برای اشتغال زایی و کارآفرینی محسوب می شوند. سیاستمداران و دولت مردان در کشورهای مختلف قوانین و مقرراتی وضع نموده اند که ضمن فراهم آوردن تسهیلات و امکاناتی در جهت راه اندازی، رشد و توسعه کسب و کارهای خانوادگی، موانع و مشکلات پیش روی مؤسسان این گونه کسب و کارها را نیز حداقل نموده است. افزایش سرمایه گذاری و تشویق سرمایه گذاران برای انتقال سرمایه ها به سمت این گونه شرکت ها نیز از دیگر برنامه های اقتصادی دولت ها می باشد.

رشد  و بقای کسب و کارهای خانوادگی

برای این که یک کسب و کار خانوادگی رشد نماید و برای نسل های بعدی نیز بقا داشته باشد، بایستی یک برنامه ریزی دقیق و اصولی برای کسب  و کار از سوی مالکان و مدیران کسب و کار انجام گیرد. علاوه بر این به دلیل اهمیت روز افزون این نوع کسب و کار هم برای جوامع و هم برای اقتصاد ملت ها، حمایت هایی نیز بایست از سوی دولت ها در این راستا انجام شود. نرکیب چندین عامل برای توضیح و تشریح موفقیت، رشد و بقای کسب و کارهای خانوادگی لازم است؛ از آن جمله می توان به مواردی مانند فرهنگ خانواده، شخصیت و خصوصیات هر کدام از اعضای خانواده، عوامل محیطی و اجتماعی، نوع کسب و کار، خصوصیات کارآفرین ( بنیان گذار ) کسب و کار و بسیاری موارد دیگر اشاره نمود.

کسب و کار روستایی

کسب و کار روستایی نوعی کسب و کار است که در محل روستا انجام شود. این کسب و کارها شامل دامداری، کشاورزی، کارگاه های کوچک تولیدی، صنعتی و غیره می باشد.

اهمیت کسب و کارهای روستایی

اکنون توسعه روستایی بیش از گذشته با پدیده کارآفرینی سروکار دارد. مؤسسات و شخصیت های رواج دهنده توسعه روستایی، کارآفرینی را به منزله یک مداخله راهبردی می دانند که می تواند فرآیند توسعه روستایی را تسریع بخشد، اما به نظر می رسد ک همگی آن ها بر نیاز به گسترش بنگاه های اقتصادی روستایی نیز توافق دارند. آژانس های توسعه کارآفرینی، روستا را به عنوان یک نیروی اشتغال زای بزرگ، سیاستمداران آن را همچون یک راهبرد کلیدی برای جلوگیری از  ناآرامی در مناطق روستایی؛ و کشاورزان، آن را وسیله ای برای بهبود درآمد خویش می دانند. به این ترتیب، کارآفرینی از نقطه نظر تمام این گروه ها به عنوان وسیله ای برای بهبود کیفیت زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی و ابزاری برای تثبیت اقتصاد و محیطی سالم تلقی می گردد. در شرایط وجود یک سمت گیری کارآفرینانه در قبال توسعه روستایی، این موضوع پذیرفته می گردد که کارآفرینی، یک نیروی مرکزی برای نیل به رشد و توسعه اقتصادی است بدون آن، دیگر عوامل توسعه به هدر رفته و تلف می شود؛ با این حال، پذیرش این نکته نمی تواند به تنهایی به توسعه روستایی و پیشبرد فعالیت های اقتصادی بیانجامد.

کارآفرینی در نواحی روستایی در جستجوی ترکیب واحدی از منابع، هم در درون و هم در خارج از فعالیت های کشاورزی است. مثال های متنوعی از کاربردهای غیر کشاورزی منابع موجود همچون: گردشگری، آهنگری، درودگری، ریسندگی و مثال هایی از تنوع بخشی به فعالیت های نه چندان وابسته به کشاورزی در زمینه های منابع آب، اراضی جنگلی، ساختمان، مهارت های موجود و توانمندی های محلی وجود دارد که همگی با کارآفرینی روستایی متناسب است. ترکیب کارآفرینانه این منابع در رشته فعالیت هایی همچون: تسهیلات گردشگری، ورزش و اوقات فراغت، ‌آموزش فنی و حرفه ای، خرده فروشی و عمده فروشی، فعالیت های صنعتی در سطح مهندسی و اسادکاری، خدمات مشاوره ای، تولیدات با ارزش افزوده بالا همچون گوشت، شیر، فرآورده های چوبی و سایر فعالیت های خارج از مزرعه تجلی می یابد. کارآفرینی روستایی اساساً تفاوتی با کارآفرینی در شهر ندارد؛ جز این که باید آن را در فضای روستا تصور نمود.

پترین کارآفرینی روستایی را مجموع سه گزاره ذیل تعریف می نماید:

• نیرویی که سایر منابع را برای پاسخ گویی به یک تقاضای بی پاسخ بازار بسیج می کند.

• توانایی خلق و ایجاد چیزی از هیچ.

• فرآیند خلق ارزش به وسیله امتزاج مجموعه واحدی از منابع در راستای بهره گیری از یک فرصت.

آنچه در مجموع می توان برای تعریف مقوله کارآفرینی روستایی به کار برد، عبارت است از:‌ به کارگیری نوآورانه منابع و امکانات روستا در راستای شکار فرصت های کسب و کار این نوع کسب و کارها با توجه به اندازه کوچک روستاها، در مقیاسی کوچک هستند و اغلب بین ۱۰ تا ۲۰ نفر بوده و با توجه به غالب بودن فعالیت های کشاورزی و کارگاهی از کارایی خاصی برخوردار هستند. با توجه به تغییرات عصر کنونی و ورود به جامعه اطلاعاتی، کسب و کارهای روستایی نیز در نوع خود دچار تغییر و تحول شده اند و انواع کسب و کارهای خدماتی، تولیدی، صنعتی و فناوری اطلاعات در آن دیده می شود.

کسب و کارهای خرد، کوچک و متوسط

کسب و کارهای کوچک، مشاغلی است با تعداد کمی کارمند و حجم فروش پایین که به بخش خصوصی تعلق دارد. معمولاً کسب و کارهای کوچک متعلق به شرکت های خصوصی، مشارکتی، یا فردمحور هستند. کسب و کارها از لحاظ اندازه به چهار گروه خرد، کوچک، متوسط و بزرگ تقسیم می شوند. معمولاً بنگاه های خرد، بین ۱ تا ۹ نفر، بنگاه کوچک بین ۱۰ تا ۴۹ نفر ( در آمریکا تا ۱۰۰ نفر )، بنگاه متوسط بین ۵۰ تا ۲۴۹ نفر ( در آمریکا تا ۵۰۰ نفر ) شاغل دارند. همچنین بنگاه های کوچک و متوسط به اختصار SMI  در ایران به نام بنگاه های زود بازده شناخته می شوند.

گردش مالی سالانه کسب و کارهای کوچک و متوسط که کمنر از ۴۰ میلیون یورو و ترازنامه کمتر از ۲۷ میلیون یورو دارند، از نظر اقتصادی باید مستقل باشد و بیش از ۵۰ درصد آن باید متعلق به بخش خصوصی باشد. تعریف قانونی از واژه کوچک ، از لحاظ تاریخی بنا به کشورها و شرایط صنعتی آن ها متفاوت است، اما در کل در ایالات متحده تا ۱۰۰ کارمند و در اتحادیه اروپا تا ۵۰ کارمند را شامل می شود. در ایران نیز وزارت جهاد کشاورزی و همچنین وزارت صنعت، معدن و تجارت، بنگاه های کوچک را واحد های صنعتی کمتر از ۵۰ نفر تعریف کرده اند. در فستیوال کار اکتبر ۲۰۰۹ در استرالیا، یک کسب و کار کوچک با کمتر از ۱۵ کارمند توصیف شده است. کسب و کارهای متوسط  در ایالات متحده زیر ۵۰۰ کارمند، در اتحادیه اروپا ۲۵۰ و در استرالیا کمتر از ۲۰۰ کارمند دارد.

علاوه بر تعداد کارمندان، روش های دیگری که برای طبقه بندی کسب و کارهای کوچک استفاده می شود؛ فروش سالانه، گردش مالی، ارزش درایی و سود خالص ( ترازنامه )، به تنهایی یا در یک معنی ترکیب می باشند. این معیارها از سوی اتحادیه اروپا دنبال می شوند، برای مثال سرشماری، حجم معاملات و مجموع ترازنامه. کسب و کارهای کوچک معمولاً در زمینه کارهای خود برجسته نیستند. کسب و کارهای کوچک بسته به عملکرد سیستم اقتصادی در بسیاری از کشورها متداول است. نمونه های معمول آن عبارت اند از: فروشگاه رفاه ( فروشگاه های کوچک )،  فروشگاه های کوچک دیگر ( مانند اغذیه فروشی یا نانوایی )، بازرگانان، آرایشگران، وکلا، حسابداران، رستوران ها، مهمان خانه ها، عکاسان، تولید در مقیاس کوچک و غیره.